معنی تحریف و انواع آن
تحريف در زبان عربي از مادّه حرف
به معني منحرف كردن چيزي از مسير اصلي خود
که داشته است و یا
باید داشته باشد. به عبارت دیگر تحریف نوعی تغییر و تبدیل است،
ولی تحریف مشتمل یر چیزی است که کلمهء تغییر و تبدیل نیست.
شما، اگر کاری کنید که جمله ای، نامه ای، شعر و عبارتی آن
مقصودی را که باید بفهماند، نفهماند و مقصود دیگری را بفهماند،
می گویند شما این عبارت را تحریف کرده اید. قرآن كلمه تحريف را
به خصوص
در مورد يهوديان
به كار برده و اگر تحقيقي جامع
انجام
بدهيم، بيشتر
خبرگزاريهاي تبليغاتي جهان در دست يهوديان بوده و يا خط دهنده
آنها به طريقي با يهوديان
در
تماس است مانند
آسوشيتدپرس براي يونايتدپرس .
تحریف انواعی دارد که
مهمترین آنها عبارت است از: تحریف
لفظی و تحریف معنوی.
تحريف لفظي اين است كه
ظاهر مطلبي را عوض كنند يعني از يك جمله گفتاري حذف يا اضافه
شود يا جملات را پس و پيش كنند.
تحريف معنوي
اين است كه ظاهر مطلب را عوض نمي كنند يعني در لفظ تصرف نمي
شود ولي آنرا طوري معنا مي كنند كه خلاف گوينده
مطلب
را بيان مي كند، بعبارتي ديگر طوري تفسير مي كنند كه با بيان و
عمل آن فرق مي كند لذا تحريف معنوي بسيار خطرناكتر از لفظي
است.
مانند:
در روزي كه مسجد مدينه را بنا كردند جناب حضرت عمار فوق العاده
زحمت صادقانه مي كشيد پيامبر(ص) هم در حق او فرمودند: يا
عَمّار، تقتلك الفئة الباغية؛
اي عمار تو را گروهى طاغي و سركش به شهادت مي رسانند. لذا وقتي
عمار در صفين در سپاه
حضرت علي(ع)
بود وزنه بزرگي براي حضرت محسوب مي شد، افراد ضعيف الايمان هم
كه سخن رسول خدا(ص) را شنيده بودند تا وقتي عمار شهيد نشده بود
هنوز مطمئن نبودند
جنگي
را كه در ركاب علي (ع) مي كنند به حق است يا
نه؟
وقتي هم كه عمار شهيد شد ناگهان فرياد از همه بلند شد كه حديث
پيامبر صادق آمد و مثل آفتاب روشن بود كه گروه طاغي سپاه
معاويه است. با استناد به آيه نهم سوره حجرات ( وَ اِن
طائفَتان …
اِلي اَمْرالله) پس به نصّ قرآن بايد به نفع لشگريان حضرت
علي (ع) عليه سپاه معاويه وارد جنگ شد. اين قضيه تزلزلي در
لشكر معاويه
ايجاد كرد. معاويه كه هميشه با حيله كار خود را پيش مي برد به
يك تحريف معنوي دست زد.
چون كه گفتار پيامبر(ص) را نمي شد تحريف لفظي كرد زيرا اقلاً
پانصد نفر در آن زمان اين مطلب را از پيامبر(ص) شنيده بودند و
شهادت مي دادند كه فرمايش پيامبر را شنيده ايم.
عدّه
اي از
سپاه معاويه به معاويه
اعتراض كردند كه
عمار را ما كشتيم، معاويه به آنها گفت اشتباه نكنيد، عمار را
علي(ع) آورده و او موجب كشته شدن عمار شده است. عمر و عاص
ملعون دو پسر داشت يكي مانند خودش دنياپرست و فاسق بود ولي
ديگري نستباً مؤمن كه عبدالله
نام
داشت، در
جلسه اي كه عبدالله حاضر بود همين مغلطه معنوي را به كار
بردند، عبدالله گفت: اين چه حرفي است كه مي زنيد عمار در لشگر
علي(ع) بوده پس علي(ع) او را كشته است، بنابراين حمزه
سيدالشهداء عموي پيامبر
كه
در احد به شهادت رسيد، پيامبر او را كشته است؟ معاويه به عمر و
عاص مي گويد: چرا جلوي پسر بي ادبت را نمي گيري؟
با كمال تاسف تحريفات زيادى
در حادثه عاشورا وارد شده كه موجب مسخ كردن و
كم
اثر كردن قضيه
شده
است و متأسفانه
به
قول
شهيد استاد مطهري
براي مصيبت امام حسين
(ع)
و اهل بيتش
(س)
به خاطر آنهمه
زجرهاي
روحي و جسمي و ضربات شمشيرها نبايد گريست بلكه بايد به خاطر
مظلوميت و دروغ پردازيهايي گريست كه مقام حضرت ابي عبدالله
الحسين
(ع)
را متنزّل مي كند.
مثلاً گفته اند:
1ـ ليلا مادر علي اكبر(ع) نذر
كرده
كه
اگر فرزندم سالم بماند از كربلا تا مدينه ريحان خواهم كاشت،
بعدها علما با سند رد نمودند اولاً حضرت در كربلا حضور نداشته،
ثانياً منطقه فيمابين كربلا و مدينه براي كشت ريحان بلا امكان
است، ثالثاً مسافت بين آن دو شهر سيصد فرسنگ است.
2ـ
گفته اند امام حسين(ع) در كربلا سيصد هزار نفر را كشته است،
اگر فرض شود هر ثانيه يك نفر را بكشد براي اين تعداد هشتاد و
سه ساعت و بيست دقيقه وقت لازم
است.
عوامل تحریف
یک نوع
عوامل عمومی است، یعنی بطور
کلّی عواملی وجود دارد که تواریخ را دچار تحریف می کند و
اختصاصا به حادثهء عاشورا ندارد.
مثلاً همیشه اغراض دشمنان، خود، عاملی است برای اینکه حادثه ای
را دجار تحریف کنند. دشمن برای اینکه به هدف و غرض خود برسد،
تغییر و تبدیلهائی در متن تاریخ ایجاد و یا توجیه و تفسیرهای
ناروایی از تاریخ می کند و این نمونه های زیادی دارد که در
تحریف واقعهء کربلا هم این عامل دخالت داشته است.
عامل دوم
عامل دوم، تمایل بشر به اسطوره سازی
و افسانه سازی است و این در تمام تواریخ دنیا وجود
دارد، بهترین دلیلش این است که مردم برای نوابغی مثل بوعلی
سینا و شیخ بهایی چقدر افسانه جعل کردند! مثلاً می گویند بوعلی
در مدّتی که در اصفهان تحصیل می کرد، گفت من نیمه های شب که
برای مطالعه بر می خیزم، صدای چکّش مسگرهای کاشان نمی گذارد
مطالعه کنم. رفتند تجربه کردند، یک شب دستور دادند مسگرهای
کاشان چکش نزنند، آن شب را بوعلی گفت آرام خوابیدم و یا آرام
مطالعه کردم. این جور چیزها اختصاص به حادثهء عاشورا ندارد،
مردم دربارهء بوعلی هر چه می گویند، بگویند ، به کجا ضرر می
زند؟ به هیچ جا. امّا افرادی که شخصیّت
آنها، شخصیّت پیشوایی است، قول آنها، عمل آنها، قیام آنها،
نهضت آنهاست و حجّت است، نباید در سخنانشان، در
شخصیّتشان، در تاریخچه شان تحریفی واقع شود.
عامل سوم
عامل سوّم یک عامل خصوصی
است. دو عامل گفته شده در تمام تواریخ دنیا هست، ولی در خصوص
حادثهء کربلا یک جریان و عامل بالخصوصی هست که سبب شده است در
این داستان، جعل واقع شود.
پیشوایان دین از زمان پیغمبر اکرم و ائمه اطهار دستور اکید داده
اند که باید نام حسین بن علی (ع) زنده بماند، باید مصیبت حسین
بن علی (ع) هر سال تجدید شود، چرا؟ این چه دستوری است در
اسلام، چرا ائمه دین اینهمه به این موضوع اهتمتم داشتند، و چرا
برای زیارت حسین بن علی (ع) انیهمه ترغیب و تشویق است؟.....
حسین (ع) مکتب عملی اسلام را تأسیس کرد. حسین (ع) نمونهء عملی
قیامهای اسلامی است. خواستند مکتبش زنده بماند، خواستند سالی
یکبار امام (ع) با آن نداهی شیرینش و آن انگیزه اش ظهور کند؛
برای همیشه زنده بماند. هر چه ما در این راه کوشش کنیم بشرط
آنکه هدف آن را تشخیص دهیم بجاست. امّا متأسّفانه عده ای این
را نشناختند، خیال کردند بدون اینکه مردم را با فلسفهء قیام
حسینی و مکتبش آشنا کنند و مردم را عارف به مقامات حسینی
کنند، همین قدر که آمدند و نشستند و نفهمیده و ندانسته گریه ای
کردند، کفّاره گناهان است. بعضی می
گویند هدف وسیله را مباح می کند. هدف که خوب باشد، وسیله هر چه
باشد،شد! اینها هم گفتند ما یک هدف مقدس داریم و آن
گریستن بر امام حسین(ع) است که کار خوبی است و باید گریست،
به چه وسیله بگریانیم؟؟؟
گفتند اشک جاری می شود یا نه؟ همین قدر که اشک جاری شود اشکال
ندارد! شیپور بزنیم، طبل بزنیم، به بدن مرد لباس زن بپوشانیم،
عروسی قاسم بگیریم، جعل کنیم، تحریف کنیم، در دستگاه امام
حسین(ع) این حرفها مانعی ندارد و .... در نتیجه افرادی
دست به جعل و تحریف این واقعهء بزرگ زدند.
برگرفته
از کتاب حماسه حسینی ، اثر استاد شهید مطهّری
